"Η ζωή είναι ωραία", πολυσχιδής, φαντασμαγορική, μια αιωνιότητα καμωμένη από τα καλύτερα υλικά του Θεού, σχεδόν ένα θαύμα που ανοίγεται καθημερινά στα έκπληκτα μάτια του ανθρώπου. Φυσικά από την ανάποδη. Τα σκιώδη πρόσωπα αυτού του βιβλίου, φερέφωνα της συγγραφικής βούλησης, βιώνουν στο έπακρο τον εφιάλτη της ζωής, μέσα από τη διελκυστίνδα του έρωτα και του θανάτου. Ο έρωτας τα συνεπαίρνει και ο θάνατος τα ανταμείβει για τον συνεπαρμό τους. Αυτός είναι τελικά που θα τα σαρώσει στο τέλος και θα βάλει πανηγυρικά την υπογραφή του σε κάθε εφήμερη προσδοκία τους. Ο αναγνώστης ας μην περιμένει τίποτε από τις συνταγές της παρωχημένης γραφής. Ούτε ήρωες, ούτε δράση, παρά μόνο μια ιχνογραφία συναισθημάτων, με διδακτικό όμως επιμύθιο: ότι όλα καταλήγουν στον μεγάλο καταπιώνα του θανάτου. Αν μένει κάτι, είναι η γλώσσα που μιλάει φλύαρα και ατελέσφορα.